බෝපත් ඉවත් කර ලැබූ මහත් වූ ආනිශංස - The Merits achived by clearing the Leaves under a Bodhi Tree ( asathu Tree )-

 

බෝපත් ඉවත් කර ලැබූ මහත් වූ ආනිශංස

’’මම පෙර සෑ මළුවෙහි හැරදැමූ බෝපත් (දැක) එය ගෙන බැහැර ලීමි. (එහි) විසි ගුණයක් අනුසස් ලැබීමි.

’’එම කම් බෙලෙන් කුදුමහත් භවයෙහි සැරිසරන්නේ දිව්‍යවූද, මනුෂ්‍යවූද දෙඅත්බැව්හි සැරිසරමි.

’’දෙව්ලොවින් ච්‍යුතව මනුෂ්‍ය භවයට පැමිණ ක්‍ෂත්‍රිය බ්‍රාහ්මණ දෙකුලෙහි (පමණක්) උපදිමි.

’’සුපුන් අඟපසඟ ඇත්තේ, ආරෝහ පරිණාහයෙන් යුතුවූයේ, නොඅඩුව සම්පූර්‍ණ අඞ්ග ඇත්තේ, පිරිසිදුවූයේ, මනා රූ ඇත්තේ වෙමි.

’’දෙව් ලොවෙහි හෝ, මිනිස් ලොවෙහි හෝ යම් කිසි තැනක උපන්නේ නම්, නිවනලද ස්වර්‍ණයක් මෙන් රන්වන් වන්නේය.

’’බෝපත් බැහැරකළ කල්හි (ඒ හේතුවෙන්) මාගේ සිවිය හැමකල්හි මෘදුද, මෙලෙක්ද, සිනිඳුද, සියුම්ද, සියුමැලිද වේ.

’’යම්කිසි ගතියක සිරුර පහළවූ කල්හි (එහි) දැලි, කුණු නොතැවරේ. බෝපත් බැහැරලීමෙහි මේ විපාකයයි.

’’උෂ්ණවූ අවු සුලං ඇති කල්හිද, යලි ගිණි රශ්මිය කරණකොටගෙනද ඒ මාගේ සිරුරෙහි ඩහ නොවැගිරේ. (මෙය) සෑ මළුවෙහි බෝපත් බැහර කර ලීමෙහි විපාකයයි.

’’කුෂ්ටද, ගෙඩිද, කැසිලිද, තලකැලැල්ද, පොළවල් (බිබිලි)ද, එසේම දදද, සිරුරෙහි නොවෙත්. පත් බැහැර කිරීමෙහි (කසල ඉවත් කිරීමෙහි) මේ විපාකයයි.

’’කුදුමහත් භවයෙහි ඒ කර්‍මයාගේ අනිකුදු ගුණයක් ඇතිවේ. (එනම්) සිරුරෙහි රෝගාබාධයෝ නොවෙත්. (කසළ) කොළ බැහැර කිරීමේ (මේ) විපාකයයි.

’’කුදුමහත් භවයෙහි ඒ කර්‍මයාගේ අනිකුදු ගුණයක් ඇතිවේ. (එනම්) මානසික පීඩාවක් ඇති නොවේ. (කසළ) කොළ බැහැර කිරීමේ (මේ) විපාකයයි.

’’කුදුමහත් භවයෙහි ඒ කර්‍මයාගේ අනිකුදු ගුණයක් ඇතිවේ. (එනම්) එම කර්‍මය කළහුට පසමිතුරෝ ඇති නොවෙත්. (කසළ) කොළ බැහැර කිරීමේ (මේ) විපාකයයි.

’’කුදුමහත් භවයෙහි ඒ කර්‍මයාගේ අනිකුදු ගුණයක් ඇතිවේ. (එනම්) නොඅඩුවූ භෝග සම්පත් ඇත්තේ වේ. (කසළ) කොළ බැහැර කිරීමේ (මේ) විපාකයයි.

’’කුදුමහත් භවයෙහි ඒ කර්‍මයාගේ අනිකුදු ගුණයක් ඇතිවේ. (එනම්) ගින්නෙන්, රජුන්ගෙන්, සොරුන්ගෙන් හෝ දියෙහි බියක් ඇති නොවේ. (කසළ) කොළ බැහැර කිරීමේ (මේ) විපාකයයි.

’’කුදුමහත් භවයෙහි ඒ කර්‍මයාගේ අනිකුදු ගුණයක් ඇතිවේ. (එනම්) දැසි දස්සෝ සිතැඟි අනුව පවත්නා අනුචරයෝ වෙත්. (කසළ) කොළ බැහැර කිරීමේ (මේ) විපාකයයි.

’’යම් පමණ ආයු ඇති කලෙක්හි මිනිසත් බවක උපදීද, ඉන් ආයු නොපිරිහේ. (එකලට නියමිත) ආයු ඇතිතාක් සිටී.

’’ඇතුළතවූවෝද, පිටත්හි හැසිරෙන්නෝද, නිගම් වැස්සෝද, රටවැසියන් සහිතවූවාහු, මේ සියල්ලෝ අභිවෘද්‍ධිය කැමතිවූවාහු (තමාට) අනුගතවූවෝ වෙත්.

’’මම භවයෙහි හැම අයුරකින්ම භෝග ඇත්තේද, යසස් ඇත්තේද, ශ්‍රීමත්වූයේද, ඥාති පක්‍ෂ ඇත්තේද වෙමි. (එසේම) පහවූ බිය, තැතිගැනිම් ඇත්තේද වන්නේය.

’’භවයෙහි හැසිරෙන්නාවූ මට හැම කල්හි දෙවියෝද, අසුරයෝද, මනුෂ්‍යයෝද, ගාන්ධර්‍වයෝද, යක් රකුසෝද යන මේ සියල්ලෝ පිරිවර වෙත්.

’’දෙව් ලොවෙහිද, මිනිස් ලොවෙහිද යන මේ දෙලෙව්හිම යසස් අනුභවකොට අවසන්හි අනුත්තරවූ, ශිවවූ නිවනට පැමිණියේ වෙමි.

’’යම් පුරුෂයෙක් තෙම සම්බුදුරජුන් උදෙසා හෝ, එම ශාස්තෲන් වහන්සේගේ බෝධිය උදෙසා හෝ පින් රැස් කරන්නේ නම් ඕහට කුමක් නම් දුර්ලභද?

’’මාර්‍ගයෙහිද, ඵලයෙහිද, ධ්‍යානාභිඥා ගුණයන්හිද අන් අයට වඩා අධික (ඥාන) ලාභියෙක්මි. ආශ්‍රව රහිතව පිරිනිවන් පාමි.

’’පෙර මම සතුටු සිත් ඇත්තේ, බෝධියෙහි කොළ බැහැරකොට හැමකල්හි මෙම අඞ්ග විස්සෙන් සමන්විත වෙමි.

’’මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.

’’ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.

බෝධිසම්මජ්ජක ථෙරාපදානය

බුද්ධ පූජාවේ ලුණු ඇඹුල් බැලීම හොඳ ද? නරක ද?

බුද්ධ පූජාවේ ලුණු ඇඹුල් බැලීම හොඳ ද? නරක ද?
 

බුදුන් වහන්සේට සමාන උතුමාණන් වහන්සේ නමක් මේ ලෝක ධාතුවේ ම නැත. ඒ නිසාම උන්වහන්සේ අසම සම නම් වන සේක. ඒ උතුමාණන් වහන්සේට භික්ෂු, භික්ෂුණී , උපාසක, උපාසිකා ආදී සිව් වණක් පිරිස විසින් මල්, පහන්, සුවඳ දුම්, කොඩි වැල්, ආහාර පාන, පලතුරු , ගිලන්පස, පැන් ආදිය පිරිනමා වැඳුම් පිඳුම් කරනු ලබති. බෝසතාණන් වහන්සේ දුෂ්කර කි‍්‍රයා කරන කාලයේ දෙව් බඹුන් ආදී පිරිස දිව්‍ය ඕජාවන්ගෙන් පවා බෝසත් සිරුර පෝෂණය කිරීමට සූදානම් වූහ.

බෝසතාණන් වහන්සේ වනගතව වාසය කරන කාලයේ වන සිවුපාවුන් පවා ආහාර පාන පූජා කළ අවස්ථා ද සම්බුදු සිරිතේ සඳහන්ව ඇත. දුප්පත් , පොහොසත්, ජාති , ආගම්, කුල මල භේද ආදී සීමාවන් නැති බුද්ධ පූජාව ජීවමාන බුදුන් වහන්සේගේ කාලයේ සිටම සිදු කරන ලදී. තථාගතයන් වහන්සේ බුද්ධත්වයට පත්වන දිනයේ දී වැළඳූ ප්‍රථම දානය වන සුජාතාවගේ කිරිපිඬු දානයත්, පිරිනිවන් පාන දිනයේදී වැළඳූ අවසන් දානය වන චුන්දසූකරගේ සූකරමද්දවයත් පිරිනැමූ පින්වතුන්ට සමාන ඵල සමානානිසංස ලැබෙන අතර එය සෙසු පිණ්ඩපාතයන්ට වඩා මහත්ඵල මහානිසංස වැඩි බවත් පරිනිර්වාණ සූත්‍රයෙහි වදාරා ඇත.

බුදුන් වහන්සේ අද ජීවමානව නොසිටියත් ජීවමාන බුදුන් වහන්සේ සේ සලකා සම්බුදු පිළිරුවට,සැදැහැති බෞද්ධයෝ ආහාර පාන ආදියෙන් බුද්ධ පූජාව තබන්නේ ගෞරව බහු මානයෙනි. විහාරස්ථානයකදී , නිවසක හෝ දානමය අවස්ථාවකදී උයා පිහා ගත් කොටසේ අග්‍ර වූ ආහාර කොටස බුද්ධ පූජාව වශයෙන් තැන්පත් කරනු ලැබේ.

කෙනෙකු ගේ ශ්‍රද්ධාව වැඩිවෙන තරමට , පුණ්‍ය සිතිවිලි , කුසල සිතිවිලි පෝෂණය වන තරමට,සිතේ පිවිතුරු බව ඇතිවන තරමට බුද්ධ පූජාව අර්ථාන්විත ය. අඳුරට යොමු වූ පාපී සිත මෙවැනි ආමිස පූජාවන්ට මූලික තැන දෙමින් බෞද්ධකම අර්ථවත් කරගැනීමට ඉවහල් වේ. බුද්ධ පූජාවෙන් අපේක්ෂා කරනු ලබන්නේ බුදු පියාණන් වහන්සේ සිහියට නඟාගෙන හෙවත් අරමුණු කරගෙන සිත සාදා ගැනීමේ වැඩ පිළිවෙළකි. ‘මාර්ටිං වික්‍රමසිංහ ශූරීන් බෞද්ධයාගේ බුද්ධ පූජාව , බුද්ධ වන්දනා, දානා මාන පින්කම් බෝධි පූජා කලාත්මක භාවනා වශයෙන් හඳුන්වා ඇත්තේ එහෙයිනි.

ආමිස පූජාවක් වන බුද්ධ පූජාව ප්‍රතිපත්ති පූජාවක් සඳහා පූර්ව කෘත්‍යයක් ද වෙයි. ගසක් සවි බල වීමට නම් එහි ඵලය හා අරටුව වැදගත් ය. බෞද්ධ ජීවිතයේ ඵලය ආමිස පූජාව වන අතර එහි අරටුව ප්‍රතිපත්ති පූජාව යි. බුදුන් වහන්සේ ඇතැම් අවස්ථාවල දී ආමිස පූජාවට වඩා ප්‍රතිපත්ති පූජාව උතුම් බවත් ,ආමිස දායාදයට වඩා ධර්ම දායාදය වැදගත් බවත් දේශනා කර ඇත. මේ බුද්ධ වචනය ඇතැම් අය වරදවා අර්ථ කථනය කළ ද එය ධම්ම පදට්ඨ කථා ධම්මාරාම වත්ථුවෙහි මෙසේ සඳහන් කර ඇත. ‘මල් සුවඳ ආදියෙන් මට පුද පූජා පවත්වන්නෝ (නියම ලෙසින්) මා පුදන්නෝ නොවෙත්. ධර්මානුධර්ම ප්‍රතිපත්තියෙහි යෙදෙන්නෝ (නියම ලෙසින්) මා පුදන්නෝ වෙත් යනුවෙනි.

බුදුන් වහන්සේට ලැබෙන ප්‍රත්‍ය පහසුකමක හෝ බුද්ධ පූජාවේ අඩු ලුහුඬු කමකට හෝ එහි රසයට හෝ නොඇලෙති. එය සම සිතින් විඳ දරා ගැනීම අසම සම වූ බුදුපියාණන් වහන්සේගේ සිරිත ය. එහෙත් පෘතග්ජන අපට ලුණු ඇඹුල් රසය නැතිනම් ආහාර අනුභව කිරීමට අපහසු ය. බුද්ධ පූජාවට තබන ආහාරයෙහි ඇතැම් බෞද්ධයන් ලුණු ඇඹුල් රසය බලන අතර තවත් සමහරෙක් එසේ කිරීම සුදුසු නැති බව දක්වති . එය බොහෝ විට සිදු වන්නේ කරුණු වරදවා වටහා ගැනීම හෝ තම චිත්ත සන්ථානයේ පැන නඟින ශ්‍රද්ධාවේ අඬු ලුහුඬුකම නිසා විය හැකි ය.

සෑම දෙයකටම මුල් වන්නේ තම සිත ය. එය ‘චෙතනාහං භික්ඛවෙ කම්මං වදාමි’ බුද්ධ වචනයෙන් පසක් වෙයි. සිතේ ශ්‍රද්ධාව ඇති නම්, තබන බුද්ධ පූජාව පිළිවෙළට, පිළිවෙතින්, ප්‍රණීතව තැබිය යුතු ය. එවන් ප්‍රණීත වූ බුද්ධ පූජාවක් සඳහා පිසින ආහාරයෙහි ලුණු ඇඹුල් රසය බැලීම වරදක් නැත. වරද ඇත්තේ දිවට දැනෙන රසය අල්ලා ගනිමින් ලුණු ඇඹුල් රසය නිතර නිතර බලමින් ආහාරය ගිජු ලෙස අනුභව කිරීම ය. රසය උපාදානය නොකිරීමට උත්සාහවත් කිරීම සෑබෑ බෞද්ධයාගේ පිළිවෙත ය. සෑම පින්කමක්ම කළ යුත්තේ ප්‍රඥාව මූලික කරගෙන ය. ඒ අනුව ආමිස පූජාවක් වන බුද්ධ පූජාව ශ්‍රද්ධාව හා ප්‍රඥාව පදනම් කරගෙන තැබිය යුතු අතර එහි ලුණු ඇඹුල් රස බැලීම ද කළ යුත්තේ ප්‍රඥාගෝචරව 

බෝපත් ඉවත් කර ලැබූ මහත් වූ ආනිශංස 

’’මම පෙර සෑ මළුවෙහි හැරදැමූ බෝපත් (දැක) එය ගෙන බැහැර ලීමි. (එහි) විසි ගුණයක් අනුසස් ලැබීමි.

’’එම කම් බෙලෙන් කුදුමහත් භවයෙහි සැරිසරන්නේ දිව්‍යවූද, මනුෂ්‍යවූද දෙඅත්බැව්හි සැරිසරමි.

’’දෙව්ලොවින් ච්‍යුතව මනුෂ්‍ය භවයට පැමිණ ක්‍ෂත්‍රිය බ්‍රාහ්මණ දෙකුලෙහි (පමණක්) උපදිමි.

’’සුපුන් අඟපසඟ ඇත්තේ, ආරෝහ පරිණාහයෙන් යුතුවූයේ, නොඅඩුව සම්පූර්‍ණ අඞ්ග ඇත්තේ, පිරිසිදුවූයේ, මනා රූ ඇත්තේ වෙමි.

’’දෙව් ලොවෙහි හෝ, මිනිස් ලොවෙහි හෝ යම් කිසි තැනක උපන්නේ නම්, නිවනලද ස්වර්‍ණයක් මෙන් රන්වන් වන්නේය.

’’බෝපත් බැහැරකළ කල්හි (ඒ හේතුවෙන්) මාගේ සිවිය හැමකල්හි මෘදුද, මෙලෙක්ද, සිනිඳුද, සියුම්ද, සියුමැලිද වේ.

’’යම්කිසි ගතියක සිරුර පහළවූ කල්හි (එහි) දැලි, කුණු නොතැවරේ. බෝපත් බැහැරලීමෙහි මේ විපාකයයි.

’’උෂ්ණවූ අවු සුලං ඇති කල්හිද, යලි ගිණි රශ්මිය කරණකොටගෙනද ඒ මාගේ සිරුරෙහි ඩහ නොවැගිරේ. (මෙය) සෑ මළුවෙහි බෝපත් බැහර කර ලීමෙහි විපාකයයි.

’’කුෂ්ටද, ගෙඩිද, කැසිලිද, තලකැලැල්ද, පොළවල් (බිබිලි)ද, එසේම දදද, සිරුරෙහි නොවෙත්. පත් බැහැර කිරීමෙහි (කසල ඉවත් කිරීමෙහි) මේ විපාකයයි.

’’කුදුමහත් භවයෙහි ඒ කර්‍මයාගේ අනිකුදු ගුණයක් ඇතිවේ. (එනම්) සිරුරෙහි රෝගාබාධයෝ නොවෙත්. (කසළ) කොළ බැහැර කිරීමේ (මේ) විපාකයයි.

’’කුදුමහත් භවයෙහි ඒ කර්‍මයාගේ අනිකුදු ගුණයක් ඇතිවේ. (එනම්) මානසික පීඩාවක් ඇති නොවේ. (කසළ) කොළ බැහැර කිරීමේ (මේ) විපාකයයි.

’’කුදුමහත් භවයෙහි ඒ කර්‍මයාගේ අනිකුදු ගුණයක් ඇතිවේ. (එනම්) එම කර්‍මය කළහුට පසමිතුරෝ ඇති නොවෙත්. (කසළ) කොළ බැහැර කිරීමේ (මේ) විපාකයයි.

’’කුදුමහත් භවයෙහි ඒ කර්‍මයාගේ අනිකුදු ගුණයක් ඇතිවේ. (එනම්) නොඅඩුවූ භෝග සම්පත් ඇත්තේ වේ. (කසළ) කොළ බැහැර කිරීමේ (මේ) විපාකයයි.

’’කුදුමහත් භවයෙහි ඒ කර්‍මයාගේ අනිකුදු ගුණයක් ඇතිවේ. (එනම්) ගින්නෙන්, රජුන්ගෙන්, සොරුන්ගෙන් හෝ දියෙහි බියක් ඇති නොවේ. (කසළ) කොළ බැහැර කිරීමේ (මේ) විපාකයයි.

’’කුදුමහත් භවයෙහි ඒ කර්‍මයාගේ අනිකුදු ගුණයක් ඇතිවේ. (එනම්) දැසි දස්සෝ සිතැඟි අනුව පවත්නා අනුචරයෝ වෙත්. (කසළ) කොළ බැහැර කිරීමේ (මේ) විපාකයයි.

’’යම් පමණ ආයු ඇති කලෙක්හි මිනිසත් බවක උපදීද, ඉන් ආයු නොපිරිහේ. (එකලට නියමිත) ආයු ඇතිතාක් සිටී.

’’ඇතුළතවූවෝද, පිටත්හි හැසිරෙන්නෝද, නිගම් වැස්සෝද, රටවැසියන් සහිතවූවාහු, මේ සියල්ලෝ අභිවෘද්‍ධිය කැමතිවූවාහු (තමාට) අනුගතවූවෝ වෙත්.

’’මම භවයෙහි හැම අයුරකින්ම භෝග ඇත්තේද, යසස් ඇත්තේද, ශ්‍රීමත්වූයේද, ඥාති පක්‍ෂ ඇත්තේද වෙමි. (එසේම) පහවූ බිය, තැතිගැනිම් ඇත්තේද වන්නේය.

’’භවයෙහි හැසිරෙන්නාවූ මට හැම කල්හි දෙවියෝද, අසුරයෝද, මනුෂ්‍යයෝද, ගාන්ධර්‍වයෝද, යක් රකුසෝද යන මේ සියල්ලෝ පිරිවර වෙත්.

’’දෙව් ලොවෙහිද, මිනිස් ලොවෙහිද යන මේ දෙලෙව්හිම යසස් අනුභවකොට අවසන්හි අනුත්තරවූ, ශිවවූ නිවනට පැමිණියේ වෙමි.

’’යම් පුරුෂයෙක් තෙම සම්බුදුරජුන් උදෙසා හෝ, එම ශාස්තෲන් වහන්සේගේ බෝධිය උදෙසා හෝ පින් රැස් කරන්නේ නම් ඕහට කුමක් නම් දුර්ලභද?

’’මාර්‍ගයෙහිද, ඵලයෙහිද, ධ්‍යානාභිඥා ගුණයන්හිද අන් අයට වඩා අධික (ඥාන) ලාභියෙක්මි. ආශ්‍රව රහිතව පිරිනිවන් පාමි.

’’පෙර මම සතුටු සිත් ඇත්තේ, බෝධියෙහි කොළ බැහැරකොට හැමකල්හි මෙම අඞ්ග විස්සෙන් සමන්විත වෙමි.

’’මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතෙකු මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.

’’ඒකාන්තයෙන් බුද්ධශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ පැමිණීමක් විය. පමුණුවන ලද ත්‍රිවිද්‍යා ඇත්තෝය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරන ලදී.

බෝධිසම්මජ්ජක ථෙරාපදානය

බුදුසසුනේ බ්‍රහ්ම මන්ත්‍රය නම් වූ මෝර පිරිත - ( Mora Piriritha - The Sermons recited by the Buddha Aspirant - Guthama )

 

ගෞතම බුදුසසුනේ බ්‍රහ්ම මන්ත්‍රය නම් වූ මෝර පිරිත...

අද ඔබට කියවන්න ලැබෙන්නේ අපූරු පිරිත් ආරක්ෂාවක් ගැනයි. සියල්ල දන්නා වූ සියල්ල දක්නා වූ අපගේ භාග්‍යවත් වූ අරහත් සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේ පුබ්බේකතහේතු වාදය නම්වූ ‘සියල්ල පෙර කර්මය අනුව සිදු වේ’ යන්න නොවදාළ දෙයකි. උපන් සත්වයා ජරාවටත්, ව්‍යාධියටත් පත්වේ. උපන් සත්වයා ජරා මරණය කරා යයි. ලෙඩ දුක් වුවත් කාරණා අටක් නිසා හටගනී.

(වාත සමුට්ඨානා ආබාධා) වාතය කිපීමෙන් හටගන්නා ආබාධ, (පිත්ත සමුට්ඨානා ආබාධා) පිත කිපීමෙන් හටගන්නා ආබාධ, (සෙම්හ සමුට්ඨානා ආබාධා) සෙම කිපීමෙන් හටගන්නා ආබාධ, (සන්තිපාතිකා ආබාධා) තුන්දොස් කිපීමෙන් හටගන්නා ආබාධ, (උතු පරිණාමජා ආබාධා) ඍතු විපර්යාස නිසා හටගන්නා ආබාධ, (විෂම පරිහාරජා ආබාධා) වැරදි පරිහරණය නිසා හටගන්නා ආබාධ, (ඕපක්කමිකා ආබාධා) උපක්‍රම නිසා හටගන්නා ආබාධ, (කම්ම විපාකජා ආබාධා) කම්ම විපාක නිසා හටගන්නා ආබාධ…. මේ අනුව ලෙඩ රෝග කරදරවලදී කර්ම විපාක එක හේතුවක් පමණයි. මනා ශ්‍රද්ධාවෙන්, බලවත් විශ්වාසයෙන්, පහන් සිතින් පිරිත් බලය යොදාගෙන කර්ම විපාකයෙන් සිදුවන ආබාධ හැර අනෙක් ආබාධ දුරුකර ගත හැකි බව නාගසේන මහරහතන් වහන්සේ විස්තර කළ වදාළ බව මීට පෙර ලිපිවල ඔබ කියෙව්වා මතක ඇති. මේ වන විටත් පිරිතෙන් ලැබූ සහනය ඔබ අත්දැක ඇත. ඒ අනුව අදත් ඔබට කල්පයක් පවතින පිරිත් ආරක්ෂාවක් පුරුදුකර ගන්නා හැටි ඉගෙන ගන්නට අවස්ථාව උදාවේ.

මේ උතුම් පිරිත් ආරක්ෂාව නිසා අපගේ මහා බෝධිසත්වයෝ මොණර යෝනියේ ඉපිද අවුරුදු හත්සියයක් කිසිදු උවදුරකට ලක් නො වී නිදුක් ව ජීවිතය ගත කළහ. මේ උතුම් පිරිත මෝර පිරිත යි. මෝර පිරිතේ ආනුභාවය ද කල්පයක් පවතී. ‘බ්‍රහ්ම මන්ත්‍රය’ යනු බ්‍රහ්මචාරීන්ගේ මන්ත්‍රය යන්න ද වේ. බෝසත් මොනරා බ්‍රහ්මචාරී ව තම ආරක්ෂාවට කළ උතුම් ආර්ය වන්දනාවක් හෙයින් බ්‍රහ්ම මන්ත්‍රය යි. බ්‍රහ්මචාරී ව මෝර පිරිත නිතර සිහිකරන කෙනා විස්මිත දේ අත්දකී. මෝර පිරිතෙන් සම්පූර්ණ ජීවිත ආරක්ෂාව හා උවදුරු අනතුරු නිවාරණය සිදු වේ. ඒ නිසා අතීතයේ ශ්‍රාවකයෝ නිතර මෝර පිරිත භාවිත කළහ. මෝර පිරිතේ ආරම්භයට කතා වස්තුවක් වෙයි. එය සැකෙවින් මෙසේ ය.

ගොඩාක් ඉස්සර කාලෙක බෝධිසත්වයෝ මොණර යෝනියේ පිළිසිඳ ගත්තා. කිණිහිරි මල් පැහැය වගේ රන්වන් පැහැ ඇති මොණර බිත්තරයකිනුයි මොණරා උපන්නේ. මොණරා තනි රත්තරන් පාට පිල් කළඹින් යුතු වුණා. පියාපත් අතරේ රතු පාටින් දිලිසෙන පිහාටු තිබුණා. දුටුදුටුවන්ගේ නෙත් සිත් වසඟ කරවන රූපයක් තිබුණා. ඉතින් මේ රණමොණරා තමාව රැකගන්ට ඕනෑ නිසා පර්වත තුනකින් එහාට ගොසින් සතරවැනි පර්වතේ දණ්ඩක හිරණ්‍ය නමැති එක්තරා පර්වත තලාවක වාසය කළා.

රණමොණරා රාත්‍රිය ගතකොට රෑ එළිවෙද්දී පර්වත මුදුනේ හිඳගෙන උදාවෙන හිරුමඬල දෙස බලා තමන් ආහාර සොයා යන ගොදුරු බිමේ අනතුරක් නොවීම පිණිස බ්‍රහ්ම මන්ත්‍රයෙන් රැකවල් කරමින් මෙහෙම කියනවා.

1. උදේතයං චක්ඛුමා ඒකරාජා

හරිස්සවණ්ණෝ පඨවිප්පභාසෝ

තං තං නමස්සාමි හරිස්සවණ්ණං පඨවිප්පභාසං

තයජ්ජ ගුත්තා විහරේමු දිවසන්ති

මේ හිරු උදාවන විට – ඇස් ඇති එක ම රජු ලෙස

පතුරුවා රන්වන් රැස – මහපොළොව බබුළුවන්නේ

මහපොළොව බබුළුවන – හිරු මඬල නුඹ වදින්නෙමි මම

නුඹ විසින් සුරකින අපි – මෙ දවස වසමු සුවසේ

බෝසත් මොණරා මේ ගාථාව කියලා සූර්යාට නමස්කාර කරනවා. ඊට පස්සේ අතීතයේ වැඩ හිඳ පිරිනිවී ගිය බුදුරජාණන් වහන්සේලාට බුදුගුණයන්ට නමස්කාර කරනවා.

යේ බ්‍රාහ්මණා වේදගූ සබ්බධම්මේ

තේ මේ නමෝ තේ ච මං පාලයන්තු

නමත්ථු බුද්ධානං නමත්ථු බෝධියා

නමෝ විමුත්තානං නමෝ විමුත්තියා

හැම දහම් පරතෙර වැඩි – උතුම් සම්බුදු මුනිවරුන් වෙද

ඒ උතුම් මුනිවරු හට – මාගේ වැඳුම වේවා

ඒ උතුම් සම්බුදුවරු – මගේ දිවි සුරකිත්වා

සම්බුදුවරුන් හට – මාගේ වැඳුම වේවා

සතර මග ඵල නුවණට – මාගේ වැඳුම වේවා

උතුම් රහතුන් හට – මාගේ වැඳුම වේවා

ඒ රහත් ඵලයට – මාගේ වැඳුම වේවා

මේ විදිහට නමස්කාර කොට මොණරා ගොදුරු සොයාගෙන යනවා. සවසට ත් ආයෙමත් පර්වතේ මතට ඇවිදින් වාඩිවෙලා බැස යන හිරු මඬල දෙස බලාගෙන මෙහෙම කියනවා.

2. අපේතයං චක්ඛුමා ඒකරාජා

හරිස්සවණ්ණෝ පඨවිප්පභාසෝ

තං තං නමස්සාමි හරිස්සවණ්ණං පඨවිප්පභාසං

තයජ්ජ ගුත්තා විහරේමු රත්තිං

පතුරුවා රන්වන් රැස – බබුළුවා මේ පොළොව ද

ඇස් ඇති එක ම රජු ලෙස – හිරුමඬල බැස යන විට

මහපොළොව බබුළුවන – හිරු මඬල නුඹ වඳින්නෙමි මම

නුඹ විසින් සුරකින අපි – මේ රැය ද වසමු සුවසේ

යේ බ්‍රාහ්මණා වේදගූ සබ්බධම්මේ

තේ මේ නමෝ තේ ච මං පාලයන්තු

නමත්ථු බුද්ධානං නමත්ථු බෝධියා

නමෝ විමුත්තානං නමෝ විමුත්තියා

හැම දහම් පරතෙර වැඩි – උතුම් සම්බුදු මුනිවරුන් වෙද

ඒ උතුම් මුනිවරු හට – මාගේ වැඳුම වේවා

ඒ උතුම් සම්බුදුවරු – මගේ දිවි සුරකිත්වා

සම්බුදුවරුන් හට – මාගේ වැඳුම වේවා

සතර මග ඵල නුවණට – මාගේ වැඳුම වේවා

උතුම් රහතුන් හට – මාගේ වැඳුම වේවා

ඒ රහත් ඵලයට – මාගේ වැඳුම වේවා

මේ විදිහට ආරක්ෂාව ඇති කරගෙන රණමොණරා තමන් රාත්‍රියේ ලගින තැනට යනවා. මොණරාට පිරිතේ ආනුභාවය නිසා රෑට හෝ දවාලට හෝ කිසි භයක්, තැති ගැනීමක්, ලොමුඩැහැ ගැනීමක් හටගත්තේ නෑ.

මේ විදිහට කිසිදු අනතුරක් නොමැතිව වසර හත්සියයක් මොනරා නිදුක් ව සිටියේ ය. පිරිතේ ආනුභාවය නිසාවෙනි. බඹසරෙහි බලය මුසුවූ නිසාවෙනි. ඒත් රාජ ආඥාවට අනුව රාජ පරම්පරා 6ක් ම මොනරා අල්ලන්නට උපක්‍රම යෙදුවත් කිසිදු දෙයක් සඵල නො වී ය. හත්වෙනි රාජ පරම්පරාවේ දී ඒ සඳහා වෑයම් කළ වැද්දා මේ රහස දැන ගත්තේ ය. ඒ තමයි බඹසරත්, උදේ හවස කියන බුද්ධ මන්ත්‍රයත් නිසා මොනරාට කිසි කෙනෙකුට ළං විය නො හැකි බව. ඔහු සෙබඩක් පුරුදු කරවා බෝසත් මොනරා බුද්ධ මන්ත්‍රය සිහිකරන්නට පෙර සෙබඩගේ හඬින් හිතට රාගය ඉපැද්දවී ය. පිරිත අමතක වූ මොනරා සෙබඩිය සොයා ගියේ ය. මේ අවසරයෙන් වැද්දා මොනරා අල්ලා ගත්තේ ය. එනමුත් මොනරා තම ධර්ම බලයෙන් ගැලවුනේ ය. රජු ද සතුටු කරවූයේ ය. මේ විස්තරය සවිස්තරව ඉගෙනගන්නට ‘නුවණ වැඩෙන බෝසත් කතා 16’ වැනි පොත කියවන්න.

මෝර පිරිත සම්පූර්ණ ජීවිත ආරක්ෂාවට හා උවදුරු පහ කිරීමට අතීතයේ සිට භාවිත වූයේ ය. එසේ හෙයින් ඔබත් උදේ සවස භාවිත කරන්න. සමහර අය පිරිතේ පළමු කොටස උදේ කාලයේ ද දෙවන කොටස සවස් කාලයේ ද භාවිත කරති. එහි වරදක් කීමට නො හැකි ය. එහෙත් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ අපට මෙය වදාළේ එක විට ය. මෝර පිරිතේ බලය දස දහසක් සක්වළ පැතිර පවතී. ඕනෑම තැනක දී ඕනෑම දුරක දී සිහිකොට ආරක්ෂාව සලසා ගත හැක්කේ ය.

මෝර පිරිතෙහි අර්ථය විමසා බලද්දී ඇත්තටම කොයිතරම් ආරක්ෂාවක්දැයි හැඟේ. බුද්ධ වන්දනාවක සුවය උපදී. උදේ සවස සිහිකරන්නට ඇත්නම් කොයිතරම් භාග්‍යයක්දැයි සිතේ. ඒ නිසා පිරිතේ අර්ථය විමසා බලනු මැනවි.

විශේෂයෙන් ගමන් බිමන් යෑමේදී මෝර පිරිත සිහිකිරීම අත්‍යවශ්‍යයෙන් ම වටී. මාර්ග අනතුරු, ජීවිත අනතුරු සිදු නො වේ. මෝර පිරිත උදේ සවස සිහි කරන කෙනාට අණවින, කොඩිවින, උවදුරු නොවැදේ. අමනුෂ්‍ය දෝෂ පහව යත්. කිසිදු ජීවිත අන්තරායක් කළ නොහැකි වෙයි. මහා බ්‍රහ්මයා තමා තුරුලේ හොවාගෙන සිටිනා සේ ආරක්ෂාවක් මේ බ්‍රහ්ම මන්ත්‍රය නම් වූ මෝර පිරිතෙන් සැලසේ. නමුත් එහිලා සුදුසුකම් අවශ්‍ය ය. විශ්වාසයත්, සිතේ පහන් බවත්, කර්ම විපාකයෙන් ආවරණය නො වුණ බවත් ය. බ්‍රහ්මචාරී සීලය පුරුදු කරනා අයෙකුට මේ මෝර පිරිත තියුණු අසිපතක් බඳු ය. බ්‍රහ්මචාරී කෙනා හට පිරිත වහා ඵල ගෙන දෙයි.

නරක ස්වප්න දුටු අයෙක් උදේ සිහිපත් වේ නම් ඇඳේ සිට ම මෝර පිරිත සිහිකළ යුතු ය. බුදු පහන දල්වා සජ්ඣායනා කළ යුතු ය. නපුරු ස්වප්න දෝෂ නැති වේ. විශේෂයෙන් නිතර නිතර ස්ත්‍රීන් ගැන සිතිවිලි නිසා පීඩාවට පත්වන අය මෝර පිරිත සිහිකළ යුතු ය. බඹසරට අනතුරු දෑ සිතේ නිතර හක්කොලන් කරත් නම් මෝර පිරිත සිහි කළ යුතු ය. ගිහි අයෙක් නම් බඹසර සිල් සමාදන් ව දින 7ක් ආරක්ෂා කොට මහා සෑය, මහා බෝධිය සමීපයේ මෝර පිරිත බොහෝ වාර ගණනක් සජ්ඣායනා කොට ජීවිතය පූජා කළ යුතු ය. බඹසරට ඇති උවදුරු දුරු වේ. පාඩම් කරන ළමුන්ට සිත ගිය අරමුණ මතක් වීම පීඩාවක් වේ. පාඩම් කරන මේසයේ මෝර පිරිත ලියා තියන්න. සරාගී අරමුණු මතක් වන වරක් පාරා මෝර පිරිත කියන්න. ප්‍රතිඵලය අත්දකින්න. සිත සන්සිඳේ. බඹසරට ආශා අය මෝර පිරිත නිතර කීමට පුරුදු වන්න. වැරදි කාම සේවනාදී අනාචාරයට සිත නිතර යන්නේ නම් මෝර පිරිත නිතර කීමෙන් සිත පාලනය කරගැනීමේ හැකියාව ඇතිවේ. නරකට සිත යන වරක් පාසා ‘යේ බ්‍රාහ්මණා වේදගූ සබ්බ ධම්මේ’ ගාථාව සිහිකරන්න. මෝර පිරිතේ ආරක්ෂාව ඔබ අත්දකින්න. තිසරණයෙන් ලැබෙන සරණ ම සිහි කරන්න. සරණ සීලය කිලිටි කර ගන්න එපා.

සෑම සුභ කටයුත්තකදී ම මෝර පිරිතේ ‘යේ බ්‍රාහ්මණා…..’ ගාථා සිහිකොට සිදුකරන්න. අර්ථය සිදුවේ. දියුණුව සැලසේ. අන් අයට පිරිත් සෙත් කරන අය බඹසර සීලයේ පිහිටා කරන්න.

විශේෂයෙන් ජීවිත අනතුරුවල දී, අසාධ්‍ය රෝගීන්, හදිසි අනතුරු සිදුවූ අවස්ථාවල දී, ලෙඩාට රෝගය සොයා ගත නො හැකි අවස්ථාවල දී බඹසර සමාදන්ව (මහා සෑය, මහා බෝධිය) ආදී උතුම් ස්ථානවලදී මෝර පිරිත බොහෝ වර සජ්ඣායනා කොට ඔවුන්ගේ ජීවිත පුදා සෙත් පතන්න. අප ද දැනුවත්ව බොහෝ අය සුවපත් වූ අවස්ථා විය. තමාට අනතුරක් පැමිණේ දෝ යැයි හැඟෙන සෑම විටක ම මෝර පිරිත සිහිකරන්න. හැකි නම් සිංහලෙන් ද සිහි කරන්න. අර්ථය වැටහෙන බැවින් සතුට උපදී.

ජාතක කතා පොතේ මහා මෝර ජාතකය නම් තවත් ජාතක කතාවක් වෙයි. ඉදිරියට සරල සිංහලෙන් ඔබට කියවන්න ලැබේවි. ඒ අනුව මේ බෝසත් මොනරා උතුම් දහම් පවසද්දී වැද්දා පසේබුදු බවට පත්වේ. එවිට ඒ පසේබුදුරජුන්ගේ සත්‍ය ක්‍රියාවේ බලයෙන් ලොව සියලු සතුන්ගේ පරෝපක්‍රම බන්ධන සුන් විය. සතුන්ගේ සිර බන්ධන කැඩී නිදහස් විය. මන්ත්‍ර බන්ධන සුන්විය. එනිසා සියලු පරෝපක්‍රම බන්ධන සුන්කිරීමට මෝර පිරිතෙන් සෙත් සලසාගන්න. මීට කලින් පිරිත්වලදී ඉගෙනගත් පරිදි මේ උතුම් මෝර පිරිත ද සියලු දෙයට යහපති. අපගේ මහා බෝධි සත්වයෝ තිරිසන් යෝනියේ ඉපිද සිහිකළ ගාථා මෙතරම් බලසම්පන්න නම් උතුම් සම්බුදු බවට පැමිණ වදාළ රතන සූත්‍ර, ධජග්ග සූත්‍ර, කරණීයමෙත්ත සූත්‍ර ආදියේ කෙතරම් බලානුභාවයක් ඇද්දැයි සිතනු වටී.

අතීතයේ සිට පැවත එන ආරක්ෂක පිරිත් ලෙස රතන සූත්‍රය, අංගුලිමාල පිරිත, මෝර පිරිත, කරණීයමෙත්ත සූත්‍රය, ඛන්ධ පිරිත, ධජග්ග සූත්‍රය, ආටානාටිය පිරිත ආදිය පිළිබඳ ඔබට දැන් යම් වැටහීමක් ලැබී ඇතැයි සිතමි. තිසරණය බලවත් කර ගන්න. වෙන සරණක් නො සොයන්න. සරණ ගිය ශ්‍රාවකයාට උවදුරු පැමිණෙද්දී මේ සූත්‍ර වරක් සිහි කළත් විස්මිත ආරක්ෂා සැලසේ. උතුම් ආරක්ෂාවක් ලබන්නට තමන් සුදුස්සෙක් කර ගන්න. “සරණක් නෑ” යැයි අඳෝනා නගන දීන අසරණ බවින් මිදෙන්නට වහා ම, අද අද ම තිසරණ සරණ යන්න. මෝර පිරිතේ අනන්ත බලයෙන් ඔබට සෙත් වේවා.!

 

දුටුගැමුණු මහ රජතුමා මහා සෑයේ ධාතු ගර්භය අලංකාර කරවූ හැටි

මහා සෑ රදුන්ගේ් තුන් මහල් පේසා වළලු දක්වා ගඩොල් බැඳ අවසන් වෙද්දී ම සෘද්ධිමත් මහ රහතන් වහන්‍සේලා ඒ සියල්ල පොළොව මට්ටමට ගිලෙන්නට සැලැස්සූහ. මේ ආකාරයට බඳීන බඳීන පේසාවළලු මෙන් ම ප්‍රධාන පුෂ්පාසන තුන ද පොළොව මට්ටමට ම වාර නවයක් ගිල්ලවන ලදහ.

එවිට උන්වහන්‍සේලා වෙත පැමිණි මහ රජතුමා පසඟ පිහිටුවා වන්දනාකොට ‘ස්වාමීනි, පුෂ්පාසනයෝ පොළොවේ ගිලෙන්නාහු ය. තනවන ලද සියලු පාදමයෝ පොළොවේ ගිලෙන්නාහු ය. මෙයට හේතුව කවරේදැ’යි විමසන ලද්දේ ය.

පින්වත් මහරජතුමනි, තථාගත බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ධාතූන් පිහිටුවන මහා සෑය අනාගතයේ දී නොගිලෙනු පිණිස සෘද්ධිමත් මහ රහතන් වහන්සේලා විසින් මෙලෙස ගිල්ලවීම සිදු කරන ලද්දේ ය. ඒ පිළිබඳව මින් ඉදිරිය සැක සංකා නූ උපදවා මහා සෑයේ ඉදිරි කටයුතු කරනු මැනවැයි වදාළ සේක.

එය අසා චිත්ත ප්‍රසාදයට පත් වූ දුටුගැමුණු මහ රජතුමා මහා සෑයේ ඉදිරි කටයුතු ආරම්භ කරන්නේ ය. දස වතාවක් පේසා වළලු කරවන්නට දස කෝටියක ගඩොල් වැය වූයේ ය. එකල්හි භික්ෂූන් වහන්සේ උත්තර සුමන නම් සෘද්ධිමත් සාමණේරයන් වහන්සේලා දෙනම කැඳවන ලද්දේ ය. “සාමණේරයෙනි, මහා සෑයේ ධාතු ගර්භය පිණිස මේඝ වර්ණ (ලා කහට හුරු රතු පාට) පාෂාණයන් ගෙන එනු මැනවැයි වදාළ සේක. එකල්හි ඒ දෙනම වහන්සේ උතුරුකුරු දිවයිනට වැඩම කොට අසූ රියන් දිග පළල ඇති හිරු මඬල මෙන් දිලිසෙන අඟල් අටක් ඝනකමින් යුතු පළුදු නැති පාෂාණයෙන් ගල් පුවරු හයක් රැගෙන වැඩි සේක.

එක් ගල් පුවරුවක් පේසා වළල්ලට උඩින් සෑය මැද ඇතිරුවා. ගල් පුවරු සතරක් සතර දිසාවේ පෙට්ටියක ආකාරයෙන් සතර බිත්තියක හැඩයෙන් සිටෙව්වේ ය. අනෙක් ගල් පුවරුව නැගෙනහිර දිසාවට වන්නට ඒ මහා සෘද්ධිමත් සාමණේරවරු කාටවත් නොපෙනෙන්ට තැබුවේ ය.

සාසනමාමක වූ දුටුගැමුණු මහ රජතුමා මහා සෑයේ ගර්භය මතු දක්වන ආකාරයෙන් අලංකාර කරවන ලද්දේ ය. එම ධාතු ගර්භය මධ්‍යයේ සෑම අයුරින් ම මනහර වූ, රනින් නිම වූ සුවිසල් බෝධි වෘක්ෂයක් කරවූයේ ය. ගර්භය මුදුණේ හිරු මඬල ද, සඳු මඬල ද, තාරකා පන්තීන් ද, කරවන ලද්දේ ය.

එම බෝධීන් වහන්සේගේ නැගෙහිරින් ප්‍රභාෂ්වර වූ ස්වර්ණමය බුද්ධ ප්‍රතිමාවක් තැන්පත් කරවන ලද්දේ ය. එම බුද්ධ ප්‍රතිමා වහන්සේට රිදියෙන් කළ සේසතක් දරන්නා වූ මහබඹු ගේ රුව ද කරවන ලද්දේ ය. විජයුත්තරා නම් වූ ශංඛයෙන් අභිෂේක ජලය ඉසමින් සක් දෙවිඳුගේ රුව ද කරවන ලද්දේ ය. රන්වන් වීණාවක් , ගත් අතින් යුතු පංචසිඛ නම් වූ දිව්‍ය ගාන්ධර්වයා ගේ රුව ද නාටිකාංගනාවන් සහිත වූ මහාකාල නම් නාගරාජයා ගේ රුව ද කරවන ලද්දේ ය. ගිරිමේඛලා ඇතු පිට නැඟී සිටින අත් දහසක් ඇති වසවත් මරු බිම්බරක් සේනා සහිත ව පලායන රුව ද කරවන ලද්දේ ය. නැගෙනහිර දිසාවට වන්නට තැබූ ආසනය මෙන් ම අනෙක් දිසාවලට වන්නට තනා තිබූ ආසන මතත් කෝටි ගණන් වටිනා වස්තුව අතුරා තබන ලද්දේ ය. බෝධීන් වහන්සේ දෙසට හිස වැටෙන ආකාරයෙන්, නොයෙක් මැණික් කැටයමින් කරවන ලද කෝටි ගණන් වටිනා වස්තුව ඇතිරූ සයනයක් පනවන ලද්දේ ය.

සහම්පතී බ්‍රහ්ම රාජයා ප්‍රථම ධර්ම දේශනාවට ඇරයුම් කරන රුව ද කරවන ලද්දේ ය. අප භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දම්සක් පැවතුම් සූත්‍ර දේශනාව වදාරන අයුරු ද කරවන ලද්දේ ය.

යසකුල පුත්‍රයා ප්‍රධාන පනස් හතරක් යහළුවන්ගේ උතුම් පැවිදි බව ද, භද්දවග්ගිය කුමාරවරුන් තිස් දෙනාගේ උතුම් පැවිදි බව ද, මෙම සසුනෙහි ප්‍රථම මහ රහතන් වහන්සේලා ගේ රූපයන් ද කරවන ලද්දේ ය. බිම්බිසාර නිරිඳුන් තෙරුවන් සරණ යන අයුරු ද, වේළුවනාරාමය පිළිගන්නා අයුරු ද, රජගහ නුවරට වඩිනා අයුරු ද කරවන ලද්දේ ය. සැරියුත් මුගලන්, මහ කස්සප, අනුරුද්ධ, මහාචුන්ද, මහාකච්චායන, සෝණ, කිම්බිල, භද්දිය, ආනන්ද ආදී අසූ මහ රහතන් වහන්සේලාගේ රූපයෝ ද කරවන ලද්දාහු ය.

ශාක්‍යයන්ගේ මානය බිඳීන්නට අහසේ මැවූ රුවන් සක්මනින් ප්‍රාතිහාර්යයෝ දැක්වීමත්, රාහුල කුමරුගේ හා නන්ද කුමරුගේ පැවිදි බව ද කරවන ලද්දේ ය. දෙව්රම් වෙහෙර පිළිගැනීම ද, ගන්ඩබ්බ වෘක්ෂ මූලයේ යමා මහ පෙළහර පෑම ද, තව්තිසාවේ දහම් දෙසීම ද, දෙව්ලොවින් සංකස්සයට බැසීම ද, කරවීය.

සැරියුත් මහ රහතන් වහන්සේ විචාළ ප්‍රශ්නයන්ට දහම් දෙසීමත්, කපිල වස්තු මහා වනයේ දී වදාළ මහා සමය සූත්‍රය දේශනා කිරීමත්, රාහුලෝවාද සූත්‍ර දේශනාව ද මහා මංගල සූත්‍ර දේශනාව ද ධනපාල ඇත්රජු මුණගැසීමත්, අංගුලිමාල දමනය ද සිතුවම් කරවී ය. අලාවක දමනය ද, අපලාල නාගරාජ දමනය ද, පාරායන වර්ගයේ බ්‍රාහ්මණයා ගැන විස්තරය ද, මාරයාගේ ඇරයුමින් චාපාල චෛත්‍යයේ දී ආයුෂ අත්හැරීම ද, චුන්දකම්මාර පුත්තගේ අවසන් දානය පිළිගැනීම ද, පරිනිවන්පාන්ට වඩිනා අතරමග පුක්කුස වෙළඳ පුත්‍රයාගෙන් රන්පට වස්ත්‍ර පිළිගැනීම ද, ආනන්ද තෙරුන් වහන්සේ විසින් පැන් පිළිගැන්වීම සහ කුසිනාරා නුවර යමක සල් රුක් සෙවනේ පිරිනිවනට වඩිනා ආකාරය ද කරවන ලද්දේ ය.

දෙව් මිනිසුන්ගේ හඬා වැළපීම ද, මහා කස්සප මහ රහතන් වහන්සේ විසින් භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ ශ්‍රී පාද පද්මයන් අවසන් වශයෙන් වන්දනා කරනු ලැබීම ද කරවීය. ආදාහන කෘත්‍යය ද, සඳුන්දර සෑයේ ගිනි ඇවිළීම ද, සල් මල් පිපී සුවඳ හැමීම ද, දර සෑය නිවී යාම ද, ධාතූන් වහන්සේලාට ලැබුණු පූජා සත්කාරයන් ද, ද්‍රෝණ නම් බ්‍රාහ්මණයා මුල් වී ධාතූන් වහන්සේ බෙදා දීම ද කරවන ලද්දේ ය.

එමෙන් ම වෙස්සන්තර ජාතකය ද, තුසිත දෙව් ලොව දී මනුලොව උපත ලබා බුදු බව ලැබීම පිණිස දෙවියන්ගෙන් ලැබුණු ආරාධනාවේ පටන් බෝ මැඩදී බුදුවීම දක්වා වූ බෝසත් සිරිත අඹවන ලද්දේ ය. සතර දිසාවේ සතර වරම් දෙව්මහ රජවරු ද, තිස් තුනක් වූ දිව්‍ය පුත්‍රයන් ද, තිස් තුනක් වූ දිව්‍යාංගනාවන් ද අඹවන ලද්දේ ය.

තිස් අටක් වූ යක්ෂ සෙන්පතියන් ද, ඊට උඩින් ඇඳලි බැඳ වන්දනා කරගෙන සිටින දෙවිවරු ද , පිපී ගිය මල් පිරවූ පුන්කළස් ද කරවා තිබුණේ ය. නටන්නා වූ දේවතාවියන්, තූර්ය වාදන කරන්නා වූ දේවතාවියන්, කඩු අතින් ගත් දෙවිවරුන් ද, පිපී ගිය මල් අතු අතින් ගත් දෙවිවරු ද අඹන ලද්දේ ය.පිපී ගිය නෙළුම් අතින් ගත් දෙවිවරු ද, නොයෙක් අයුරින් සිටින්නා වූ දෙවිවරු ද, මැණික්වලින් සරසන ලද කණු ද, ඒ මත කළ ධර්ම චක්‍රයන් ද සාදන ලද්දේ ය. කඩු අතින් ගත් දෙවිවරු පේළි වශයෙනුත්, පාත්‍ර හිස මත තබාගත් දෙවිවරුන් ද අඹන ලද්දේ ය. ඒ දෙවියන්ගේ හිස මත පාත්‍රය. ඒ පාත්‍රයක් රියන් පහක් පමණ විශාල ය. එම පාත්‍ර සුවඳ තෙලින් පුරවන ලද්දේ ය.

එමෙන් ම ගෞතම බුදු සසුන පවත්නා තාක් කල් දැල්වී දිලෙන්නා වූ සුවඳ තෙල් පිරි පහන් කරවන ලද්දේ ය. සුවඳ හමන සඳුන් තවරන ලද්දේ ය. මහා සෑ ගර්භය ආලෝකමත් වීම පිණිස රන්, මැණික්, මුතු, දියමන්ති ගර්භයේ සතර කො‍ණේ ගොඩ ගැසීමෙන් ප්‍රභාෂ්වර එළියක් නිකුත් වූවේ ය. දුටු ගැමුණු මහ රජතුමා මෙසේ සියලු රූපයෝ ඝන රනින් ම කරවන ලද්දේ ය.

ෂඩ් අභිඥාලාභී මහා නුවණැති ඉන්ද්‍රගුප්ත මහ රහතන් වහන්සේ මේ උතුම් ධාතු ගර්භයේ සියලු කටයුතු භාර ව වැඩ සිට සියල්ල මැනවින් සම්පූර්ණ කොට වදාළ සේක.

මහා සෑ ධාතු ගර්භයේ සිදු කෙරුණු සියලු නිර්මාණ, සියලු පුද පූජා ද්‍රව්‍යයන් ආදී සෑම කටයුත්තක් ම මහා පිනැති දුටුගැමුණු මහ රජතුමාගේ රාජ සෘද්ධිය ද, දෙවියන්ගේ දිව්‍ය සෘද්ධිය ද, මහ රහතන් වහන්සේලාගේ අරහත් සෘද්ධිය ද, එකට කැටි ව කිසිදු බාධාවකින් තොරව ස්වර්ණමාලි මහා සෑ රාජයාණන් වහන්සේ ගේ ධාතු ගර්භය මෙලෙසින් පිහිටුවා සම්පූර්ණත්වයට පත් වූයේ ය.

තෙරුවන් සරණයි ...!