දුෂ්කර ක්‍රියා කළ මහා බෝසතුන් -How Buddha as an Aspirant tried to achieve succcess for 7 Years

 

දුෂ්කර ක්‍රියා කළ මහා බෝසතුන්

ආලාරකාලාම, උද්දකරාමපුත්ත ආදී තවුස් ආචාර්‍යවරුන් වෙතින් සමුගෙන "කිංකුසල ගවේෂීව" හුදකලාව නිවන් සොයමින් පැමිණි බෝසතුන් උරුවෙළ දනව්වට පැමිණ "සේනානි" නියංගම් ඇසුරු කොට නේරංජනා නදී තීරයේ වන ලැහැබෙක්හි අනුක්‍රමයෙන් උග්‍ර තපස් දම් පිරීම ආරම්භ කළහ.

එහිදී එතුමාට ඒ වන විට තවුස් පැවිද්දෙන් පැවිදිව සිටි කොණ්ඩඤ්ඤ ,වප්ප, භද්දිය, මහානාම, අස්සජි යන පස්වග තවුසන් මුණ ගැසුණු අතර ඔවුහු බෝසතුණට උපස්ථාන කරන්නට සතුටින් ඉදිරිපත් වූහ.

මේ මහා වීරකථාවේ සය අවුරුද්දක් පුරා එම මහා වීරයාණන් අත්දුටු දුෂ්කර ක්‍රියා අප්‍රමාණයි.එයින් බිඳක්  පමණක් ගෙනහැර පෑම මේ ලිපියේ අරමුණයි. එය බුදුමුවින්ම පැහැදිලි කළ අයුරින් මෙහිලා සඳහන් කරන්නෙමු.

දිනක් බුදුරජාණන් වහන්සේ සැවැත්නුවර ජේතවනාරාමයේ වැඩ වාසය කරන කල්හි ජානුස්සෝනි බ්‍රාහ්මණයාට මෙසේ වදාළහ.

ජානුස්සෝනි, මම පසළොස්වක තුදුස්වක අටවක, අමාවක වැනි දිනවල රාත්‍රිකාලවල ගෙයක් දොරක් නොමැති මහා රූස්ස ගස් ඇති අඳුරු තැන්වල තනිවම ඉදිද්දී ඇග කිලිපොළා යන දේවල් දකිනවා.ශබ්ද ඇහෙනවා.නමුත් මං ඒ තැන්වලින් සෙළවුණේවත් නැහැ.

සමහර වෙලාවක මුවෙක් දුවනවා. ඒ වෙලාවේ මොනරෙක් ගසක සිට කෝටු කෑල්ලක් බිමට දමනවා.සුළං පාරත් කරකැවිලා අවුත් බිම තියෙන සේරම කුණු රොඩු කොළ උඩට උස්ස උස්ස ගන්නවා.

මේ වෙලාවට මට මහත් බියක් දැනෙනවා.නමුත් මං හිත හදාගන්නවා.සිටී ඉරියව්වෙන්ම ඉදලා බිය දුරු කරගන්නවා.මගේ ප්‍රතිපත්තියට මුල් තැන දෙනවා.

මා සමහර වෙලාවට සක්මන් කරන විට හිතට මහා බියක් එනවා.මං ඒ වෙලාවට නිදාගන්න යන්නෙවත් ඉදගන්නේ යන්නේවත් නැතිව සිත ධෛර්යය කරගෙන සක්මනේම යෙදෙනවා.ඔය විදියට මං බිය දුරු කරගෙන ප්‍රතිපත්තියට මුල්තැන දෙනවා.

මගේ තවත් දුෂ්කර ක්‍රියාවක් තමයි ආහාරවේල ගැන නොතකා ක්‍රියා කිරීම.දින ගණන් ආහාර නොගෙන භාවනා කරනවා. එය මට මහත් අමාරුවක් වුණා.පස්සේ මං පවත්ත ඵලභෝගි ජීවිතයක් එනම් බිමට වැටුන පලතුරක් වැනි දෙයක් ඇහිදගෙන අනුභව කරමින් සති ගණන් කුසගින්නේ ඉදීමෙන් භවනා කළා.

පසුව ඒ ක්‍රමයත් අත්හැර දමලා මා වාඩිවී සිටින තැනින් අතදිග හරිනා හරියේ ඵලයක් තිබුණොත් පමණක් ආහාර වශයෙන් ගනිමින් ආහාර සීමාකොට භාවනාවේ යෙදුණා. මෙමගින් මා කෙලෙස් තැවීමට හුරුවුණා.ඉතින් මේ වගේ ක්‍රියා නිසා මගේ සිරුර ඉතා වෙහෙසටත් පීඩාවටත්  පත්වුණා.නමුත් මගේ සිත නොසෙල්වී තියා ගත්තා.

තවත් වරක් බුදුරජාණන් වහන්සේ විශාලා මහනුවර කූටාගාර ශාලාවේදි ' සච්චක ' හට මෙසේ වදාළ සේක.

 මම මුඛයෙන් ද නැහැයෙන් ද අශ්වාස ප්රශ්වාස වාතය යටපත් කොට භාවනාවේ යෙදෙමි.එවිට මගේ දෙකන් සිදුරෙන් වාතය පිටවෙයි.කම්මල් මයිනහමේ හුළං වගේ එතකොට ශබ්ද නගා හුළං කන්දෙකෙන් පිටවෙනවා.

මේ වෙලාවට මගේ හිස තියුණු බුරුමයකින් විදින්නාක් වගේ මට දැනෙනවා.ඒත් මේ සියල්ල මම විද දරාගත්තා මිසක් උත්සහය අත්හළේ නැහැ.වරක් මම සක්මන් මළුවක සිහිනැතිව ඇදවැටී තියෙනවා.

ආහාර නොගෙන මං කොච්චර නං කෙට්ටු වුනාද කීවොත් මගේ බඩ පිටට ඇලුණා.බඩ අතගාන කොට පිට අත ගෑවෙන්නෙ.

මගේ කොඳු ඇට පෙළ පබළු වැලක් වගේ මතුවී තිබුණා.අතපය කලුවැල් පුරුක් වගේ පෙනුණා.ඇස්දෙක ළිඳක පතුලෙ තියෙන තරු දෙකක් වගේ යටට ගිලිලා ගිහින් තිබුණා.

ශරීරය අතින් පිරිමදිනා විට කුණු වූ මුල් ඇති ලෝම ගස් ගැලවී යනවා.මළ මූත්‍ර පහ කිරීමට ගිය කල්හි මුළු ශරීරය ම වියළී හැකිළී ගොස් තිබුණු නිසා එම අවස්ථාවල මා දුක් උපදවා සිහි මුර්ජාවි වැටී තිබෙනවා.

උතුම් ධර්ම දානය පිණිස බෙදාහැර අප්‍රමාණ පිං රැස්කරගන්න .

සබ්බ දානං ධම්ම දානං ජිනාති 

.🙏

How Buddha as an Aspirant 

tried  

to achieve succcess for 7 Years 

After saying goodbye to Thaus Acharyas like Alarakalama, Uddakaramaputta, "Kingusala Gaveshiwa" and seeking nirvana in isolation, the Boshats came to Uruvela Danava and in the company of "Senani" Niyangam, they gradually began to perform intense austerities in Lahabek on the Neranjana river belt.

There he met the five Tausans, namely Kondanya, Wappa, Bhaddia, Mahanama, and Assaji, who were ordained as monks at that time, and they happily offered to attend the Bosatuna.

In this epic story, the hardships experienced by the great hero for six years are countless. The purpose of this article is to outline only a few of them. We will mention it here as explained by the Buddha himself.

One day when Lord Buddha was working and living in Savatnuwara Jetavanarama, he said to Janussoni Brahmin.

Janussoni, when I am alone in a house without a door in a dark place with big russa trees, I see things like creaking. I hear sounds. But I didn't even move from those places.

Sometimes a deer runs. At that time, a peacock drops a piece of wood from a tree and the wind spins and picks up all the dirt on the ground.

At this time, I feel very afraid, but I make up my mind.

Sometimes when I go for a walk, I get a lot of fear. I don't go to sleep or wake up at that time.

Another difficult act of mine is to act regardless of diet. I meditate for days without eating. It was very difficult for me. Later, I contemplated a fruit-eating life, that is, picking up and eating something like a fruit that fell on the ground, starving for weeks.

Later, I gave up that method and started meditating, eating only if there was any fruit in my sitting position. This made me used to dirtying myself. So my body was very tired and distressed due to such acts. But my mind remained unmoved.

Once again Lord Buddha said to 'Sacchaka' in the Kutagarai hall of Vishala Kandy.

 I am meditating by suppressing the breath of the horse through my mouth and nostrils. Then the air comes out of the hole in my mouth. Like the wind in the blacksmith's skin, then the wind comes out of a mountain with a loud noise.

At this time, I feel like my head is being pierced by a sharp knife. But I endured all this and did not give up. Once I fell down in a dream in a promenade.

If you tell me how thin I have become without eating, my stomach sticks to my stomach.

My spine was exposed like a string of beads. My limbs looked like black links. My eyes had sunk down like two stars at the bottom of a well.

When the body is rubbed with hands, the loma trees with rotten roots come off. When I went to excrete the dead body, the whole body was dry and shriveled.